علیرضا سلیمانی در 59 سالگی درگذشت!
۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۳ - ۱۰:۲۳
علیرضا سلیمانی، قهرمان سنگین وزن تیم ملی کشتی ایران که پرچمدار کاروان ایران در المپیک بارسلون نیز بود، به علت بیماری درگذشت.
علیرضا سلیمانی کربلایی (بهمن ۱۳۳۴ در تهران - ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۳)
علیرضا
سلیمانی قهرمان سنگین وزن کشتی جهان و پرچمدار ایران در المپیک 1992
بارسلون، مردی که نخستین قهرمانی جهان بعد از انقلاب و تنها قهرمانی سنگین
وزن تاریخ کشتی ایران را کسب کرده بود صبح امروز به دلیل بیماری درگذشت.
به
گزارش تابناک، علاقهمندان به کشتی علیرضا سلیمانی را با آن سکوی معروف
قهرمانی جهانش میشناسند. آنجایی در مسابقات قهرمانی جهان سال 1989 مارتینی
سوئیس با برتری برابر بومگارتنر آمریکایی قهرمان دسته فوق سنگین جهان شد و
پرچم ایران را بالاتر از پرچم آمریکا و شوری به اهتزار درآورد تا ایران
انقلابی آن سالها که از سوی قدرتهای جهانی نادیده گرفته میشد شعار بزرگ
«نه شرقی، نه غربی» انقلابش را با صدای بلند فریاد بزند.
علیرضا
سلیمانی کربلایی متولد بهمن 1334 در تهران بود. او یکی از استعدادهای
بینظیر کشتی ایران بود که دوران اوجش با سالهای مصادف شد که ایران به
دلیل تحولات سیاسی چندان در رقابتهای جهانی حاضر نمیشد و یا اگر هم قصد
شرکت داشت با مانع تراشیها و سنگاندازیهای غربیها مواجه میشد. علیرضا
سلیمانی دو دوره المپیک 1980 و 1984 را به دلیل عدم شرکت ایران از دست داد و
در المپیک 1988 هم بدون ویزا نتوانست راهی این رقابتها شود. به این ترتیب
او در سالهای اخر دوران ورزشیاش در حالی که 36 سال سن داشت به عنوان
پرچمدار ایران به المپیک بارسلونای اسپانیا رفت اما علیرغم کشتیهای خوبش
نتوانست سکویی را مال خود کند و به این ترتیب کارنامه ورزشی او از دریافت
مدال المپیکی خالی ماند.
کشتی
معروف او با محمود دمیر ترک در المپیک بارسلون که 10 دقیقه و 19 ثانیه به
طول انجامید را هیچ یک از کشتیدوستان ان سالهای ایرانی فراموش نمیکنند.
سلیمانی پیش از این کشتی هر سه حریف خود را ضربه فنی کرده بود و این آمار
برای یک کشتیگیر 36 ساله غیر قابل تصور است. او سرانجام در یک کتشی
نفسگیر برابر دمیر ترک 2-1 شکست خورد و المپیک را از دست داد.
البته
المپیک بارسلون تنها المپیک زندگی ورزشی وی نبود و سلیمانی یکبار هم در
1976 با 20 سال سن در المپیک مونترآل شرکت کرد و حاصل تلاش او در وزن 97
کیلوگرم دو باخت و یک برد بود. به این ترتیب تقدیر برای او چنان رقم خورده
بود که تنها دوبار در المپیک شرکت کند یکبار در اوج جوانی و یکبار هم در
سالهای آخر عمر ورزشیاش و هیچگاه این فرصت را نبابد تا در سالهای اوج
کشتیاش المپیکی را تجربه کند.
اما
علیرغم همه فرصتهایی که زمانه از کف سلیمانی پراند او این فرصت را یافت
تا در مسابقات قهرمانی جهان سوئیس در سال 1989 نخستین مدال طلای جهان را
برای مرزش ایران ان هم بعد از انقلاب اسلامی کسب کند تا شادی را به دلهای
مردمی بیاورد که از سالهای جنگ زخم خورده و رنجور بودند. مدال طلای
سلیمانی در حالی کسب شد که پیش از او و بعد از او هیچ کشتیگیر ایرانی
نتوانسته مدال طلای فوق سنگین کشتی را کسب کند.
سلیمانی
همچنین یک رقیب و حریف تمرینی جدی و باتجربهتر به نام رضا سوختهسرایی
داشت که همواره رقابت سختی برای قرارگرفتن در ترکیب تیم ملی داشتند. یکی از
نقاط عطف دوران ورزش این دو بازیهای آسیایی سئول ۱۹۸۶ بود که سوختهسرایی
تصمیم گرفت در کشتی فرنگی شرکت کند تا سلیمانی در ترکیب تیم آزاد قرار
گیرد و هر دو نیز مدال طلای بازیهای آسیایی را کسب کردند.